กาว：

ทังสเตนคาร์ไบด์ในระดับส่วนใหญ่เป็นโคบอลต์ และกาวอีกชนิดหนึ่งคือนิกเกิล ปริมาณกาวเป็นปัจจัยสำคัญมากในการกำหนดประสิทธิภาพของแต่ละระดับ ตามประสบการณ์ ยิ่งปริมาณโคบอลต์ต่ำ วัสดุก็จะยิ่งแข็งขึ้น

ปริมาณโคบอลต์：

ตามประสบการณ์ ยิ่งปริมาณโคบอลต์ต่ำ วัสดุก็จะยิ่งแข็งขึ้น เมื่อเติมโคบอลต์มากขึ้น จะนุ่มขึ้นและทนทานต่อแรงกระแทกมากขึ้น เนื่องจากยิ่งเติมโคบอลต์น้อยลง ความต้านทานต่อการเสียดสีก็จะดีขึ้นเท่านั้น แต่จะแตกหักได้ง่ายกว่าเมื่อถูกกระแทก

ขนาดของเม็ด：

ขนาดของอนุภาคไมครอนที่เราใช้คือระหว่าง 0.2 ถึง 0.6 ซึ่งยากกว่าอนุภาคมาตรฐานที่มีปริมาณโคบอลต์เท่ากัน ขนาดของอนุภาคไมครอนมีความสม่ำเสมอมากขึ้น ดังนั้นจึงช่วยเพิ่มความแข็งแรงและความแข็งแรงของคาร์ไบด์ อนุภาคขนาดเล็กมีความทนทานต่อการสึกหรอได้ดีกว่า และอนุภาคขนาดใหญ่มีความทนทานต่อแรงกระแทกได้ดีกว่า ทังสเตนคาร์ไบด์ที่มีอนุภาคละเอียดมากให้ความแข็งสูงมาก ในขณะที่อนุภาคที่มีความหนาเป็นพิเศษเหมาะที่สุดสำหรับการสึกหรอและการกระแทกที่รุนแรงอย่างยิ่ง

ค่าความต้านทานการแตกหักในแนวนอนขั้นต่ำ (TRS) TRS เป็นดัชนีในการวัดความแข็งแรงของทังสเตนคาร์ไบด์ ซึ่งจะเพิ่มขึ้นเมื่อปริมาณโคบอลต์เพิ่มขึ้น

ความหนาแน่น:

ความหนาแน่นถูกกำหนดโดยอัตราส่วนของคุณภาพและปริมาตร ซึ่งโดยปกติจะแสดงด้วย G/CM3 ความหนาแน่นสูงหมายถึงความต้านทานต่อการเสียดสีที่ดีขึ้นและทังสเตนคาร์ไบด์ที่ทนทาน โดยปกติแล้วจะสึกหรอนานขึ้นและให้ผลการขัดเงาที่ดีขึ้น เปอร์เซ็นต์โคบอลต์หรือขนาดอนุภาคไม่สามารถระบุประสิทธิภาพของระดับแยกกันได้ ด้วยการเปลี่ยนขนาดอนุภาคและเปอร์เซ็นต์โคบอลต์ คุณสามารถทำให้โลหะผสมแข็งแข็งขึ้นได้

วัสดุผสม：

ทังสเตนคาร์ไบด์เร็วกว่าเหล็กกล้าเครื่องมือมาก เมื่อปริมาณกาวเพิ่มขึ้น ค่าการนำความร้อนจะลดลง

เทคโนโลยีการผลิต：

ความต้านทานการกัดกร่อนสูง (ทังสเตนคาร์ไบด์เป็นสารที่มีความเสถียรอย่างยิ่งซึ่งไม่ออกซิไดซ์ในอากาศที่อุณหภูมิห้อง)